بازمیل شهرگرگر کرده این روح وروان...

پیرهستی گرگری.دوراست راه کی توان

عشق گرگر گرفتد برسر کجادوراست راه...

بهر دیدار وطن گر راه دوراست می توان

عاشقم برخاک گرگرنیست درحرفم ریا...

گرگری گرپا نهد کوه نشان گرددجوان

عمرسررفته زمن اری کهنسال گشته ام...

اهل دل اهل قلم هرگز نگردد ناتوان

زادگاهم گرگراست هرگز فراموشم نشد...

این سخن را می نویسم ازنهان اید زبان

می پرستم خاک پاکش کی فراموشش کنم...

می نویسم نام گرگر به دفتر هرزمان

عمراگرفرصت دهد هردم به دیدارش روم...

راضیم پیک اجل انجا بگیرد ناگهان

می شوم همراه یارانم که انجا خفته اند...

دفن گردم شهرگرگرپیش یاران دوستان

خود نمی دانم کجامن میروم برزیرخاک...

خاک تهران خاک گرگر یادگرجای جهان

عاشقان راپیری ناید بروجود پاکشان...

عاشق است برعاشفان ان حی قادرومنان

شاعران عاشقان دل زنده اند تاهست نفس...

پیرمی گردندولی هرگزنباشندناتوان

من نیم شاعرولی بااهل دل افتاده ام...

خار هم رشدمی کندنزدیک گل درگل ستان

گررسم برشهرگرگربوسه برخاکش زنم...

پیرگشتم لیک میروم تاکه کنم یک امتحان

گر که گشتم پیر اماشمع دل پرمی زند...

بهر مردان وفا دردامن کوه نشان

یاد گرگر می کند هر روز صدرموسوی...

ازخدا خواهد که اید پیش یاران دوستان

گرگری رابیشتریاران زدنیا رفته اند...

فاتحه خواند مدام تاشاد گردد روحشان

بو شعری یازان میر رحیم صدر موسوی گرگری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: